Ang Pag-anito (pagsimba sa patay) sa mga pinulongang Pilipino ug Binisaya nagpasabot sa pagsimba ug paghalad og pagtahod sa mga minatay, lakip na ang mga katigulangan, nga nagagikan sa gugma ug respeto alang sa mga namatay.^[1][2] Sa pipila ka mga kultura, kini may kalabutan sa pagtuo nga ang mga minatay nagapadayon og paglungtad ug posibleng adunay gahum sa pag-impluwensya sa kapalaran sa mga buhi. Ang uban nga mga grupo nagtahod sa ilang direkta nga mga katigulangan. Ang pipila ka relihiyosong grupo, ilabi na ang Eastern Orthodox Churches, Anglican Church, ug Katolikong Simbahan, nagatugot sa pagtahod sa mga santos isip mga tigpataliwala sa Dios; ang Katoliko nagatuo usab sa pag-ampo para sa mga kalag nga anaa sa Purgatoryo. Apan, ang ubang relihiyosong grupo nagatan-aw sa pagtahod sa mga minatay ingon nga pagsimba sa diyus-diyos ug sala.

Ang karaang mga Tagalog mituo sa mga anito, mga espiritu o kalag sa ilang mga katigulangan. Gipasidunggan ug gisimba nila kini matag adlaw ilabina ang mga espiritu sa ilang ginikanan ug apohan nga namatay na. Kining mga espiritu sa katigulangan sagad gipakita pinaagi sa gagmayng idolo nga gitago sa mga panimalay, usahay hinimo sa bulawan ug adunay porma sama sa mga mananap, sama sa buwaya.^[3][4]

Ang mga anito wala lang sa balay. Ang uban mituo nga nagpuyo kini sa kabukiran, lasang, ug mga umahan sa humay. Kasagaran kini mga kalag sa karaang mga mandirigma o mga miagi nga nagpuyo sa yuta. Mitou ang mga Tagalog nga ang mga espiritu makahatag og panalipod o kadaot, busa gihatagan kini nila og dakong pagtahod.^{[3][5] [6][7]}

Dili sama sa ubang mga kultura nga nagasimba sa daghang mga dios ug espiritu bisan walay imahe, ang mga Tagalog naghimo lang og pisikal nga representasyon alang sa pipila lang nga anito, kasagaran kadtong may kalabotan sa panimalay. Ang matag rehiyon ug tribo adunay kaugalingong ngalan para sa mga espiritu. Samtang ang mga Tagalog nagtawag kanila nga anito, ang uban nagtawag og nitu, aitu, o hantu. Nagpakita kini kung unsa kalapad ug kalalom ang pagtuo sa mga espiritu sa katigulangan sa tibuok Habagatang-Silangang Asya.^{[3][8] [9][10]}

1. ↑ Scott, William Henry (1994). Barangay: sixteenth-century Philippine culture and society. Quezon City, Manila, Philippines: Ateneo de Manila University Press. ISBN 978-971-550-135-4.
2. ↑ Zialcita, Fernando N.; (2020-10-28). "Gilda Cordero-Fernando, 1932–2020". Philippine Studies: Historical and Ethnographic Viewpoints. 68 (3). doi:10.13185/2244-1638.1070. ISSN 2244-1638.{{cite journal}}: CS1 maint: extra punctuation (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
3. ↑ ^{3.0 3.1 3.2} Blair, Emma Helen; Robertson, James Alexander; Bourne, Edward Gaylord (1903). The Philippine Islands, 1493–1803. Vol. 5 (1582–1583). The Arthur H. Clark Company. Archived from the original on June 4, 2024. Retrieved June 4, 2024.
4. ↑ Blumentritt, Ferdinand (1895). Diccionario mitológico de Filipinas (in Spanish). Leitmeritz: K.K. Hofbuchdruckerei. Retrieved 2025-05-04.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
5. ↑ Blumentritt, Ferdinand (1895). Diccionario mitológico de Filipinas (in Spanish). Leitmeritz: K.K. Hofbuchdruckerei. Retrieved 2025-05-04.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
6. ↑ Zaide, Sonia M. (1999). The Philippines: A Unique Nation (2nd ed.). Quezon City: All-Nations Publishing Company. p. 69. ISBN 971-642-064-1.
7. ↑ "The Gods and Goddesses". Philippines Mythology and Folklore. Retrieved May 2, 2022.
8. ↑ Blumentritt, Ferdinand (1895). Diccionario mitológico de Filipinas (in Spanish). Leitmeritz: K.K. Hofbuchdruckerei. Retrieved 2025-05-04.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
9. ↑ Alvina, C.S. (2001). "Colors and patterns of dreams". In Oshima, Neal M.; Paterno, Maria Elena (eds.). Dreamweavers. Makati City, Philippines: Bookmark. pp. 46–58. ISBN 9715694071.
10. ↑ "The Preconquest Filipino Tattoos". Datu Press. January 10, 2018. Retrieved August 10, 2021.